ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವ ಈ ಫೋಬಿಯಾಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ

 ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಾಲ್ಯ ಸದಾ ಹಸಿರಾಗಿರುವ ಹಂತ. ಹೊಸ ಕೌಶಲ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯಲು, ಹೊಸ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು, ಭಯವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಮತ್ತು ಅರ್ಥವಾಗದ ಜಗತ್ತನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ನಿರತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ಆದರೆ ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಂದು ಭಯ, ಆತಂಕಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಇದು ಮುಂದೆ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆ ಅಥವಾ ಫೋಭಿಯಾಕ್ಕೆ ತಿರುಗಬಹುದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಇವುಗಳ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನ ಮೊದಲೇ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಿ, ಸೂಕ್ತ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಮುಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದುಶ್ಚಟ ಅಥವಾ ಇತರ ನಡವಳಿಕೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬಹುದು.

ಸಾಮಾನ್ಯ ಆತಂಕದ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆ(Generalized Anxiety Disorder): ನಿಮ್ಮ ಮಗುವು ಅತಿಯಾದ ಆತಂಕ ಅಥವಾ ಆಯಾಸ, ಕಿರಿಕಿರಿ, ಸ್ನಾಯು ಸೆಳೆತ, ಏಕಾಗ್ರತೆ ಅಥವಾ ನಿದ್ರಾ ಭಂಗಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ಆತಂಕವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಸಾಮಾನ್ಯ ಆತಂಕದ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆ(Generalized Anxiety Disorder)ಯನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು. ಈ ಚಿಂತೆಯು ಶಾಲೆಯ ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆ, ಸ್ನೇಹ, ಕುಟುಂಬ ಸಂಬಂಧಗಳು ಅಥವಾ ಇತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಇರಬಹುದು.

ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಆತಂಕದ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆ (Separation Anxiety Disorder): ಕೆಲವು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಆತಂಕವು ವಿಶೇಷವಾಗಿ 1-3 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ತಮ್ಮನ್ನು ಆರೈಕೆ ಮಾಡುವವವರಿಂದ ಅಥವಾ ತಮ್ಮನ್ನು ಕಾಳಜಿ ಮಾಡುವವರಿಂದ ದೂರಾಗುವ ಭಯ ಅಥವಾ ಆತಂಕವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಆತಂಕದ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಈ ಮಕ್ಕಳು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಪೋಷಕರು ಸಾಯುವ ಅಥವಾ ಅವರಿಂದ ಬೇರ್ಪಡುವ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬಹುದು. ಇದರಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲು ಅಥವಾ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರಾಕರಿಸಬಹುದು, ಈ ಬಗ್ಗೆ ದುಃಸ್ವಪ್ನಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಈ ಆತಂಕದಿಂದಾಗಿ ತಲೆನೋವು ಅಥವಾ ವಾಕರಿಕೆ ಮುಂತಾದ ದೈಹಿಕ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಬಹುದು.

ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಫೋಬಿಯಾ(Selective Fobia): ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಸ್ತು ಅಥವಾ ಸನ್ನಿವೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಭಯ ಅಥವಾ ಆತಂಕವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬಹುದು. ಈ ಭಯವು ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಇದ್ದರೆ ಇದನ್ನು ಫೋಬಿಯಾ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಪ್ರಾಣಿಗಳು, ಬಿರುಗಾಳಿ, ಸೂಜಿಗಳು, ಜೋರಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಮತ್ತು ಸುತ್ತುವರಿದ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಮಕ್ಕಳು ಫೋಬಿಯಾವನ್ನು ಹೊಂದಿರಬಹುದು. ಅಂದರೆ, ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಿರುಗಾಳಿ ಕಂಡರೆ ಭಯ, ಇಕ್ಕಾಟ್ಟಾದ ಅಥವಾ ಎತ್ತರದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವುದೆಂದರೆ ಭಯ. ಅವರಲ್ಲಿ ಈ ಭಯವು ಬಂದಾಗ ಮಕ್ಕಳು ಅಳುತ್ತಾರೆ, ತಣ್ಣಗಾಗುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ವಯಸ್ಕರಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಸೆಲೆಕ್ಟಿವ್ ಮ್ಯೂಟಿಸಮ್(Selective Mutism): ಸೆಲೆಕ್ಟಿವ್ ಮ್ಯೂಟಿಸಮ್ ಹೊಂದಿರುವ ಮಕ್ಕಳು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಅವರು ಎಲ್ಲಿ ಹಾಯಾಗಿರುತ್ತಾರೋ ಅಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಕೆಲವು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಬಹುದು. ಅವರು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಇತರರಿಂದ ದೂರವಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಕಣ್ಣಿನ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಬಹುದು. 5 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳು ಈ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಸ್ತು ಅಥವಾ ಸನ್ನಿವೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಭಯ ಅಥವಾ ಆತಂಕವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬಹುದು. ಈ ಭಯವು ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಇದ್ದರೆ ಇದನ್ನು ಫೋಬಿಯಾ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಪ್ರಾಣಿಗಳು, ಬಿರುಗಾಳಿ, ಸೂಜಿಗಳು, ಜೋರಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಮತ್ತು ಸುತ್ತುವರಿದ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಮಕ್ಕಳು ಫೋಬಿಯಾವನ್ನು ಹೊಂದಿರಬಹುದು. ಅಂದರೆ, ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಿರುಗಾಳಿ ಕಂಡರೆ ಭಯ, ಇಕ್ಕಾಟ್ಟಾದ ಅಥವಾ ಎತ್ತರದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವುದೆಂದರೆ ಭಯ. ಅವರಲ್ಲಿ ಈ ಭಯವು ಬಂದಾಗ ಮಕ್ಕಳು ಅಳುತ್ತಾರೆ, ತಣ್ಣಗಾಗುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ವಯಸ್ಕರಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಪ್ಯಾನಿಕ್ ಡಿಸಾರ್ಡರ್ (Panic Disorder): ಪ್ಯಾನಿಕ್ ಅಟ್ಯಾಕ್ ಅನುಭವಿಸುವ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನದ್ದೇನು ಆಗುವುದು ಎಂದು ಚಿಂತಿಸುವ ಮಕ್ಕಳು ಪ್ಯಾನಿಕ್ ಡಿಸಾರ್ಡರ್ ಹೊಂದಿರಬಹುದು. ಪ್ಯಾನಿಕ್ ಅಟ್ಯಾಕ್ ಹೊಂದಿರುವ ಮಗು ಉಸಿರಾಟದ ತೊಂದರೆ, ಎದೆ ನೋವು, ಉಸಿರುಗಟ್ಟುವಿಕೆ, ವಾಕರಿಕೆ, ತಲೆತಿರುಗುವಿಕೆ, ಶೀತ ಅಥವಾ ಶಾಖದ ಸಂವೇದನೆಗಳು, "ಹುಚ್ಚಾಗುವ" ಭಯ ಮತ್ತು ಸಾಯುವ ಭಯವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ದೂರು ನೀಡಬಹುದು.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಆತಂಕದ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆ(Social Anxiety Disorder) ನಿಮ್ಮ ಮಗುವಿಗೆ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಅಥವಾ ಅವರ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನ ನಡೆಸಲು ತೀವ್ರವಾದ ಭಯವಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಸಾಮಾಜಿಕ ಆತಂಕದ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರಬಹುದು. ಮಕ್ಕಳು ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಎಸೆಯುವುದು, ಅಳುವುದು, ವಯಸ್ಕರಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಥವಾ ಮಾತನಾಡಲು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಈ ಭಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬಹುದು. ಈ ಭಯವನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಅವರು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಹುದು.

ಆತಂಕದಿಂದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊರತರುವುದು ಹೇಗೆ?: ನಿಮ್ಮ ಮಗುವಿನ ಆತಂಕದ ಬಗ್ಗೆ ವೃತ್ತಿಪರರೊಂದಿಗೆ ಸಮಾಲೋಚಿಸಲು ಎಂದಿಗೂ ಹಿಂಜರಿಯಬೇಡಿ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಬಹುದು ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನವನ್ನು ನಡೆಸಬಹುದು. ಇಂತಹ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಟಾಕ್ ಥೆರಪಿ, ಔಷಧಿ ಅಥವಾ ಎರಡರ ಸಂಯೋಜನೆಯೊಂದಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅರಿವಿನ ವರ್ತನೆಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯು ಮಗುವಿಗೆ ವಾಸ್ತವಿಕ ಅಥವಾ ಅವಾಸ್ತವಿಕವಾದ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆತಂಕ ನಿವಾರಣೆಗೆ ಪ್ಲೇ ಥೆರಪಿ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಬಹುದು. ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳ ಸ್ವರೂಪ ಮತ್ತು ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಅಥವಾ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಬಹುದು. ಸೆಲೆಕ್ಟಿವ್ ಸಿರೊಟೋನಿನ್ ರಿಅಪ್ಟೇಕ್ ಇನ್ಹಿಬಿಟರ್ಗಳು (ಎಸ್ಎಸ್ಆರ್ಐಗಳು) ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಆತಂಕದ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಗಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸೂಚಿಸಲಾದ ಔಷಧಿಗಳಾಗಿವೆ. ಮಗುವನ್ನು ಆತಂಕಕ್ಕೆ ದೂಡುವ ಸಂಗತಿಗಳಿಂದ ಪೋಷಕರು ದೂರವಿಡಬೇಕು. ಇದರಿಂದ ಮಕ್ಕಳು ಭಯಭೀತರಾಗುವುದು ತಪ್ಪುತ್ತದೆ. ಪೋಷಕರು ಆತಂಕದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳದಿರುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ.